Σε αυτό το άρθρο εξηγούμε για τα οφέλη της σωματικής δραστηριότητας στην καρδιαγγειακή υγεία και για τα είδη της που θα μπορούσαν να μας οφελήσουν περισσότερο.
Οι καρδιαγγειακές παθήσεις, αυτές δηλαδή οι οποίες αφορούν όλες τις παθήσεις της καρδιάς και της κυκλοφορίας, είναι η πρώτη αιτία θνησιμότητας παγκοσμίως. Μια πρόσφατη μελέτη βρίσκει πως η σωματική δραστηριότητα μπορεί να βελτιώσει την καρδιαγγειακή υγεία δραματικά.
Οι καρδιαγγειακές παθήσεις, αυτές δηλαδή οι οποίες αφορούν όλες τις παθήσεις της καρδιάς και της κυκλοφορίας, είναι η πρώτη αιτία θνησιμότητας παγκοσμίως.
Το 2021, οι καρδιαγγειακές παθήσεις ήταν υπεύθυνες για έναν στους τρεις θανάτους (20,5 εκατ.), με τη στεφανιαία νόσο και μόνο να αποτελεί τον μεγαλύτερο μεμονωμένο παράγοντα θανάτου.
Από το 1997, ο αριθμός των ατόμων που ζουν με καρδιαγγειακές παθήσεις σε όλο τον κόσμο έχει διπλασιαστεί και προβλέπεται να αυξηθεί περαιτέρω.
Σε μια πρόσφατη μελέτη, ερευνητές ανέλυσαν δεδομένα από έξι μελέτες, που αφορούσαν 15.246 άτομα από πέντε χώρες, για να δουν πώς η κινητική συμπεριφορά κατά τη διάρκεια της ημέρας σχετίζεται με την υγεία της καρδιάς, όπως αυτή μετρήθηκε με έξι κοινούς δείκτες καρδιομεταβολικής υγείας.
Κάθε συμμετέχων χρησιμοποίησε μια φορητή συσκευή στο μηρό του για να μετρηθεί η δραστηριότητά του καθ’ όλη τη διάρκεια του 24ωρου, ενώ παράλληλα μετρήθηκε η υγεία της καρδιάς του χρησιμοποιώντας αυτούς τους δείκτες καρδιομεταβολικής υγείας.
Οι ερευνητές εντόπισαν μια ιεραρχία συμπεριφορών που συνθέτουν μια τυπική 24ωρη ημέρα, με τον χρόνο που αφιερώνεται σε μέτρια έως έντονη δραστηριότητα να παρέχει το μεγαλύτερο όφελος για την υγεία της καρδιάς, ακολουθούμενη από την ελαφριά δραστηριότητα, την ορθοστασία και τον ύπνο σε σύγκριση με τις αρνητικές επιπτώσεις της καθιστικής συμπεριφοράς.
Η ομάδα μοντελοποίησε τι θα συνέβαινε αν ένα άτομο αντάλλασσε διάφορες ποσότητες της μιας συμπεριφοράς με μια άλλη κάθε μέρα για μια εβδομάδα, προκειμένου να εκτιμήσει την επίδραση στην υγεία της καρδιάς για κάθε πιθανό ενδεχόμενο.
Κατά την αντικατάσταση της καθιστικής συμπεριφοράς, μόλις πέντε λεπτά μέτριας έως έντονης δραστηριότητας είχαν αξιοσημείωτη επίδραση στην υγεία της καρδιάς.
Για παράδειγμα, για μια γυναίκα 54 ετών με μέσο δείκτη μάζας σώματος 26,5, μια 30λεπτη αλλαγή θα μπορούσε να μεταφραστεί σε μείωση του δείκτη μάζας σώματος κατά 0,64, δηλαδή σε διαφορά 2,4%.
Χρησιμοποιώντας το ίδιο παράδειγμα, η αντικατάσταση 30 λεπτών καθημερινού καθιστικού ή ξαπλωμένου χρόνου με μέτρια ή έντονη άσκηση θα μπορούσε επίσης να μεταφραστεί σε μείωση της περιφέρειας μέσης κατά 2,5 cm (2,7%) ή σε μείωση της HbA1c κατά 1,33 mmol/mol (3,6%).
Θεωρητικά οφέλη σε όλες τις εκβάσεις παρατηρήθηκαν όταν μόλις 4-12 λεπτά/ημέρα οποιουδήποτε άλλου τύπου δραστηριότητας χαμηλότερης έντασης (ύπνος, καθιστική συμπεριφορά, ορθοστασία, ελαφριάς έντασης σωματική δραστηριότητα) ανακατανεμήθηκαν σε μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα.
Αντίθετα, ένα μεγαλύτερο ποσοστό χρόνου καθιστικής ζωής βρέθηκε να συσχετίζεται αρνητικά με όλες τις εκβάσεις.
Περισσότερος χρόνος ορθοστασίας συσχετίστηκε ευνοϊκά με αρκετές εκβάσεις, ενώ υπήρχαν ασυνεπείς -και συχνά μηδενικές- συσχετίσεις για τη σωματική δραστηριότητα ελαφριάς έντασης.
Οι συσχετίσεις μεταξύ ύπνου και των καρδιομεταβολικών βιοδεικτών ήταν πολύπλοκες, με δυσμενείς συσχετίσεις όταν ο ύπνος αντικαθιστούσε οποιοδήποτε χρόνο ενεργού δραστηριότητας (μέτρια έως έντονη σωματική δραστηριότητα, ελαφριάς έντασης σωματική δραστηριότητα ή ορθοστασία) και μέτρια θεωρητικά οφέλη όταν αντικαθιστούσε την καθιστική συμπεριφορά.
Συνολικά, αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι η προτεραιοποίηση περισσότερου χρόνου σε μέτρια προς έντονη και λιγότερο χρόνο σε καθιστική συμπεριφορά είναι ο πιο αποδοτικός και αποτελεσματικός τρόπος για τη βελτίωση και/ή τη διατήρηση της καλής καρδιομεταβολικής υγείας και συνεπώς, της καρδιαγγειακής υγείας.
–Suprastratum: The authority on health, fitness and nutrition
Πηγές/βιβλιογραφία/περισσότερο διάβασμα:
